Prywatne ośrodki leczenia uzależnień dają pacjentowi większy wybór – terapeutów, metod leczenia, spełniają wyższe standardy niż ośrodki państwowe, gwarantują więcej możliwości wsparcia. Nic dziwnego, że rozczarowani terapią w przychodni państwowej, często szukamy dodatkowej pomocy.
Prywatne ośrodki leczenia uzależnień – jak działają?
W prywatnym ośrodku leczenia uzależnień istnieje możliwość zamówienia detoksu domowego lub rozpoczęcia leczenia w ośrodku zamkniętym. W państwowym ośrodku może nie być wolnych miejsc, a na wizytę u terapeuty czeka się tygodniami. W przypadku terapii uzależnień, która obejmuje nie tylko osoby uzależnione, ale też ich bliskich (żony, dzieci, mężów), bardzo ważne jest natychmiastowe wsparcie. Może się zdarzyć, że bliska osoba padła ofiarą przemocy ze strony osoby uzależnionej i nie ma odwagi, by zgłosić sprawę na policję. Wsparcie psychologa jest dla niej kluczowe, ale nie ma wolnych wizyt. Jej życie i bezpieczeństwo jest zagrożone, a bez odpowiedniego wsparcia może zostać pod jednym dachem z szalejącym alkoholikiem. Prywatne ośrodki leczenia uzależnień działają sprawnie, wizyty są dostępne całodobowo, a przede wszystkim pacjent może liczyć w nich na dyskrecję i zrozumienie.
Z drugiej strony należy pamiętać, że w prywatnych ośrodkach terapii uzależnień nie ma taryfy ulgowej. Obowiązują uzależnionego te same zasady – musi zachować trzeźwość w czasie terapii, z własnej woli musi się na nią zgłosić. Podczas rozpoczęcia terapii grupowej uczestnicy muszą określić, czy znają się prywatnie z którymś pacjentem, nie mogą brać udziału w terapii osoby, które już się znają. Zdarza się, że terapeuta wymaga, by uczestnicy na czas terapii nie podtrzymywali prywatnych relacji.
W prywatnych ośrodkach terapii uzależnień jest większy wybór specjalistów. Jeśli nie odpowiada nam terapeuta, możemy go zmienić, o ile nie prowadzi terapii kogoś, z kim jesteśmy związani. Warto pamiętać, że czasem niechęć do terapeuty wynika z przełomu w terapii i złość na niego jest elementem zdrowienia. Niekiedy nasze obawy są uzasadnione, najważniejsze, by kontynuować terapię, uczęszczać na nią regularnie, mimo spadku samopoczucia po sesjach. Terapia jest jak trening, daje emocjonalny wycisk, ale po to, byśmy wyzdrowieli. Możemy też wybrać prywatny ośrodek, który prowadzi terapię, uwzględniając nowoczesne metody, np. z elementami terapii behawioralnej, a nie jedynie freudowską psychoanalizę.
Niezależnie od tego, czy wybierzemy ośrodek prywatny czy państwowy, warto pamiętać, że terapia indywidualna powinna przeplatać się z terapią grupową. O gotowości pacjenta do rozpoczęcia tej drugiej decyduje terapeuta. Same spotkania indywidualne rodzą ryzyko, że pacjent nie zetknie się z problemami w takim stopniu, jak uczęszczając na terapię grupową, może manipulować terapeutę i nie robić postępów. W prywatnych ośrodkach terapii uzależnień jest bogata oferta warsztatów dla osób uzależnionych, które stanowią cenne uzupełnienie dla terapii i działają na nieco luźniejszych zasadach. Warsztaty tematyczne mogą dotyczyć konkretnych emocji i uczuć, np. wstydu, złości, miłości.
Terapia to proces.
Czasem pacjent niecierpliwi się, oczekuje natychmiastowych efektów, a cała praca odbywa się dopiero po opuszczeniu gabinetu terapeutycznego, gdy uzależniony musi zetknąć się z prawdziwym życiem, poza murami ośrodka. Warto trzymać się zasady, by ośrodek terapii uzależnień znajdował się w dogodnej lokalizacji, np. blisko pracy, z której bezpośrednio do niego jedziemy. To także zmniejsza ryzyko, że spotkamy kogoś z sąsiedztwa, szkoły dziecka, pozwala zachować anonimowość i w pełnie otworzyć się na terapii, przyznać do swoich problemów. Nie należy wyciągać pochopnych wniosków po pierwszych spotkaniach, rozpoczęcie terapii zawsze wiąże się z dyskomfortem, wynikającym ze zmiany, konieczności opowiadania o sobie i przyznania się do wstydliwych sekretów, a także stawienia czoła prawdzie, która bywa trudna do udźwignięcia. Z drugiej strony prawda wyzwala i daje szansę na odzyskanie swojego życia.
