Heroina – czym jest?

Heroina_pa

Heroina – najgorsza z najgorszych 

Silnie uzależniająca fizycznie i psychicznie. Narkotyk ten doczekał się nawet swojej polskiej odmiany, czyli kompotu otrzymywanego z makówek. Powoduje uzależnienie fizyczne i psychiczne, dlatego tak trudno wyrwać się z jej szponów. Dowiedz się, czy jest heroina i co robi z naszym ciałem.

Została odkryta w 1874 roku przez angielskiego chemika C.R. Wrighta w wyniku długotrwałego gotowania morfiny z kwasem octowym. W 1897 r. firma Bayer ogłosiła podobne odkrycie reklamując heroinę jako “cudowny lek na kaszel”. Silniejszy od morfiny, bezpieczny i – co najważniejsze – nieuzależniający. W czasach szalejącej gruźlicy i towarzyszącemu jej zapaleniu płuc miała być prawdziwym zbawieniem. Szybko wprowadzono ją do obiegu, na masową skalę Niestety, już rok później zanotowano silne uzależnienia od heroiny osób, które nie miały wskazań do jej brania. Zaczęło się mówić nawet o “junkies”, czyli osobach, które sprzedawały metalowe puszki, aby mieć na heroinę. 13 lat po wprowadzeniu jej na rynek została wycofana. Od tej pory jest nielegalna prawie na całym świecie. Mimo to od kilkudziesięciu lat jest jednym z najbardziej popularnych środków psychotropowych dostępnych na czarnym rynku.

Od białego śniegu po brązowy cukier….

Hera, hercia, kompot – tak jest często nazywana. Z chemicznego punktu widzenia to organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid. Czysta heroina wygląda jak biały, sypki proszek. Jest bezwonna i ma gorzki smak. Charakteryzuje się wysoką temperaturę topnienia – 173 stopnie Celsiusa. Otrzymuje się ją z morfiny.

W latach 70. i 80. w Polsce dwóch studentów odkryło jej polski odpowiednik, tzw. “kompot”. Słabszy niż heroina, ale wywoływał takie same efekty. Swego czasu był na prawdę bardzo popularny i dostępny dla każdego. Otrzymywało się go z wywary ze słomy makowej. Miał brązowy kolor i oleistą konsystencję.

Obecnie już zapomniany, ale heroinę produkuje się nadal. Występuje w trzech wersjach:

– biały śnieg (white snow) – najczystsza (90-95%), o najsilniejszym działaniu, ale też najdroższa. Ze względu na cenę w Polsce praktycznie nie występuje. Wygląda jak biały proszek o charakterystycznej strukturze kryształków

– biała – różni się stopniem zanieczyszczenia (40-50%). Jest biała, ale ma wyraźny ciemniejszy nalot

– brązowy cukier (brown sugar) – w kolorze od jasnobeżowego do ciemnobrązowego. Ma też widoczne grudki (zanieczyszczenia)

Najpopularniejszy sposób podania heroiny to dożylny. Substancja musi zostać zagotowana, a następnie wlewana jest do strzykawki. Już same opary heroiny mocno działają na człowieka. I taki właśnie jest drugi sposób, również bardzo popularny. Polega na podgrzaniu jej na aluminiowej folii. Kolejny to wciąganie przez nos. Można też ją spożyć doustnie.

Ze względu na najmocniejszego „kopa” osoby uzależnione zazwyczaj wybierają sposób dożylny. Często mają przy sobie akcesoria niezbędne do zażycia, np. strzykawki, igły, czy łyżki. A… zwykły kuchenny kwasek cytrynowy używany jest do rozpuszczenia substancji. Jeśli podejrzewasz kogoś o uzależnienie – zwróć na to uwagę.

 

Uzależnia już przy pierwszym razie

Efekt jej działania jest odczuwalny właściwie natychmiast (szczególnie po wstrzyknięciu) i utrzymuje się do ok. 8 godzin.

Osoba pod wpływem heroiny czuje się wyjątkowo dobrze: jest rozluźniona, nie stresuje się niczym, jest zadowolona, nie czuje bólu. Przechodzi w stan błogostanu. Może jedynie odczuwać senność. Szaleje za to jej organizm w środku. Źrenice są silnie zwężone (mają wielkość główki od szpilki), jelita spowalniają swoje działanie, następuje skurczenie zwieraczy. Oddech się spłyca i zwalnia, co powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego oraz temperatury ciała. Heroina upośledza ośrodkowy układ nerwowy.

Zespół odstawienia i chęć ponownego wzięcia substancji występują niezwykle szybko. Nawet już po pierwszym razie organizm domaga się wzięcia kolejnej dawki. A te stają się coraz większe. Nowicjusz może wziąć ok. 5-10 mg narkotyku, osoba silnie uzależniona nawet do ok. 60 mg. W krótkim czasie osoba uzależniona przestaje czuć euforię i początkowy stan błogości, a jedynie musi brać ze względu na zespół odstawienny.

Uzależnienie od heroiny ma swoją nazwę – heoroinizm. Jest ono zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Oba są bardzo silne. Odstawienie fizyczne wiąże się między innymi z: wymiotami, drżeniem ciała, biegunką. Uzależnieni skarżą się też na bardzo mocne bóle kości (uczucie ich łamania). Czasami dochodzi do zapaści i śmierci. Psychika człowieka nie funkcjonuje. Uzależniony ma jeden cel: znaleźć heroinę. Przestaje zauważać świat dookoła, a w szczególności siebie: nie dba o higienę i zdrowie. Nie jest w stanie się skoncentrować na otaczającej go rzeczywistości.

Przedawkowanie objawia się porażeniem ośrodka nerwowego, czyli spowolnieniem pracy serca, zaburzeniami oddychania, utratą przyjemności. Występuje też zasinienie war i całego ciała orz częściowa lub całkowita utrata przytomności. Przyczyną śmierci jest najczęściej depresja ośrodka oddechowego w mózgu (zatrzymanie oddychania). W ciężkich przypadkach można stosować odtrutkę (nalokson).

Objawy abstynencyjne utrzymują się przez 7-8 dni. Osoba taka musi być pod stałą opieką lekarza ze względu na bolesność. Proces detoksykacji trwa jednak dłużej. Ważnym jest, że gdy osoba uzależniona go przejdzie znów jest podatna na mniejsze ilości środków odurzających.

Specjaliści zwracają uwagę, że wśród osób uzależnionych od heroiny jest spory odsetek chorych na AIDS, zakażonych HIV lub wirusowym zapaleniem wątroby typu B, C lub D. To następstwo używania tych samych igieł, strzykawek.

Odwyk osoby uzależnionej od heroiny  

Najczęściej osoby uzależnione od heroiny są zupełnie same. Zrywają kontakty z rodziną przyjaciółmi. Często mają wiele pozaciąganych długów. Uciekają od życia – życia, którego tak naprawdę sami nie zauważają. Dlatego pomóc osobie uzależnionej od heroiny jest wyjątkowo trudno, a same niezwykle rzadko decydują się na leczenie.

Pierwsze kroki można skierować do poradni zdrowia psychicznego lub leczenia uzależnień. Specjaliści zdecydują, czy chory nadaje się od razu do placówki terapeutycznej, czy powinien najpierw przejść detoksykację. Jest to leczenie farmakologiczne mające na celu złagodzenie skutków odstawienia. W zależności od stopnia uzależnienia i zażywanych substancji trawa około 2 tygodni. Detoksykacja odbywa się wyłącznie w warunkach szpitalnych.

W leczeniu uzależnienia od heroiny często stosuje się substancję zamienną, jaką jest metadon. Jest podawany regularnie, w małych dawkach w celu uniknięcia fizycznych objawów odstawiennych. Nie działa on w sposób euforyczny, jak narkotyk. Dzięki temu osoba uzależniona może normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

Kolejnym krokiem jest psychoterapia. W zależności od stopnia uzależnienia i indywidualnych uwarunkować może trwać od 3 do nawet 24 miesięcy. Odbywa się ona podczas regularnych  zajęć lub w ośrodku stacjonarnym. Często osoby wychodzące z nałogu po odbytej terapii nadal uczęszczają na zajęcia grup wsparcia. To ważne, aby znów nie wpaść w sidła nałogu.

 

Facebook
Google+
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Anonimowy wpis

Anonimowy wpis

Większość wpisów realizowana jest przez anonimowe osoby, które chcą podzielić się problemami, które ich spotkały. Chcesz opowiedzieć coś od siebie ? Napisz do nas na temat@problem-alkoholowy.pl