Pozory często mylą. Niekiedy poznajemy człowieka, z którym przebrniemy przez interesującą rozmowę o poważnych sprawach, nie zdając sobie sprawy, kim tak naprawdę jest. Spotykamy codziennie setki ludzi, którzy ani ubiorem, ani wyglądem, ani zachowaniem nie odbiegają od reszty. Niewidzialni ludzie wtopieni w codzienne życie. Tylko oni i ich rodziny znają prawdę. Prawdę, która wychodzi po wielu latach i jest niezrozumiała.
Alkoholik alkoholikowi nie równy.
Często nie zastanawiamy się nad innymi ludźmi, tym bardzie,j gdy są dla nas obcy. Nie interesuje nas ich życie, które może być tragedią skrzętnie ukrywaną za zasłoną kieliszka. Tak działają alkoholicy wysoko funkcjonujący. Nie prawdą jest, że alkoholik to człowiek, którego rozpoznamy po tym, że jest zaniedbany, czuć od niego nadużyciem alkoholu i przewraca się o własne nogi. Często zdarza się, że to niepozorni ludzie również na wysokich stanowiskach, co jeszcze bardziej usypia naszą czujność. Problem alkoholowy dotyczy również ludzi bogatych, inteligentnych, karierowiczów i ludzi sukcesu. Spożywają oni codziennie alkohol, który nie ma już na nich większego wpływu. Organizm przyzwyczaja się do coraz większych ilości, a picie staje się codziennością.
Dlaczego tak się dzieje?
Ludzie inteligentni, z pieniędzmi i poważani są w stanie zapanować nad swoim uzależnieniem. Chodzą do pracy, spotykają się ze znajomymi, a w czterech ścianach swojej oazy uwalniają swojego potwora. Potrafią angażować się w życie rodzinne i żyć jak normalni ludzi, ale tylko z alkoholem. Tak samo, jak niektórzy z nas nie potrafią żyć bez kawy czy papierosów. Co im to umożliwia? Do końca nie wiadomo. Może jest to wstyd przed ludźmi, który uruchamia system obronny, ponieważ wiedzą jak społeczeństwo przyjmuje alkoholików. Może to dzięki temu, że posiadają jakąś mądrość, która blokuje ich w zaprzepaszczeniu tego, co mają. Na pewno istnieje drugie dno, które sprawia, że rozpoznanie alkoholizmu nie jest tak jednoznaczne.
Koszmar rodzinny…
Często ze wstydu rodzina osoby uzależnionej nie informuje nikogo o tym, jak wygląda ich rzeczywistość. Ukrywają problem w swoich czterech ścianach i walczą z nim po swojemu, najczęściej unikając konfliktów. Osoby uzależnione często są bardziej konfliktowe. Czują władzę i chcą z niej korzystać. Czują, że wszystko co ich dotyczy, można kontrolować. Prawdopodobnie wynika to z wyrzutów sumienia, że nie są wstanie kontrolować picia. Nadrabiają więc poprzez wszystko inne. Żona, dzieci i pozostali domownicy wiedzą każdego dnia, jak się zachowywać, co mówić i czego unikać. Dostosowują się do wszystkich wymagań, aby nie pogorszyć tego, co jest. Wszakże pan domu przynosi pieniądze, codziennie jest w pracy i ewentualnie spędza czasami czas z rodziną. Tak działa współuzależnienie, które wymusza na innych pożądane zachowania. Jednak nie zawsze ten system działa. Alkoholicy wszczynają awantury bez żadnej sensownej przyczyny, są agresywni, znęcają się psychicznie i fizycznie nad najbliższymi. Niezależnie od tego, czy mają powody, czy jest to jedynie ich urojenie spowodowane zbyt dużą ilością spożytych procentów.
Alkoholicy wysoko funkcjonujący są wśród nas.
Przyzwolenie społeczeństwa na spożywanie alkoholu jest niejednoznaczne. Nie wyrażamy zgody na patologiczne zachowania alkoholików, którzy nie ukrywają się przed społeczeństwem. Godzimy się jednak na to, aby osoba poważana spożywała alkohol codziennie i nie traktujemy go jako osoby uzależnionej. Bardzo mało osób uznaje, że codzienne spożywanie chociażby jednego piwa czy lampki wina, może być problemem. Zwracamy też uwagę na rodzaj alkoholu. Okazujemy szacunek tym, którzy piją drogie trunki, wytrawne wina czy whisky nie przyjmując do wiadomości, że niezależnie od rodzaju alkoholu to nadal jest coś, co wpływa na charakter drugiego człowieka. Wizerunek pijącej matki lub ojca, którzy nie robią krzywdy pozostałym domownikom, pomijając odór unoszący się w powietrzu, nie został przyjęty jako problem, a niczego nieświadome dzieci uczą się, że tak wygląda życie. Przynosi to oczywiście często negatywne skutki na przyszłość.
